Pęcherzyk żółciowy (woreczek żółciowy)

Pęcherzyk żółciowy, nazywany często – choć niepoprawnie – woreczkiem żółciowym, jest narządem, który znajduje się między wątrobą a dwunastnicą, w prawej górnej części podbrzusza. Swoim kształtem przypomina odwróconą do góry nogami gruszkę o długości 7-12 cm i szerokości 3-5 cm. Jego pojemność wynosi zazwyczaj od 30 do 50 ml.

Ściana pęcherzyka składa się z dwóch błon – śluzowej oraz mięśniowej. W budowie narządu wyróżniamy trzy podstawowe części: dno, trzon oraz szyjkę. Dno pęcherzyka (umiejscowione na poziomie wierzchołka chrząstki dziewiątego żebra) od góry przylega do wątroby, natomiast od dołu sąsiaduje z górną częścią dwunastnicy. Z pęcherzyka żółciowego w stronę dwunastnicy wychodzi przewód pęcherzykowy, który po połączeniu z przewodem wątrobowym przechodzi w przewód żółciowy wspólny.

Narząd ten pełni funkcję zbiornika. W nim magazynowana jest żółć wytworzona przez wątrobę.

Żółć - składnik niezbędny w procesie trawienia tłuszczów zawartych w pokarmach, w momencie dostania się do pęcherzyka gęstnieje, co jest wynikiem wchłaniania wody przez błonę śluzową. W trakcie trawienia błona mięśniowa pęcherzyka żółciowego kurczy się i dochodzi do wypływu żółci w stronę dwunastnicy.